ADAPTACJA W ŻŁOBKU
OKRES ADAPTACYJNY DZIECKA W ŻŁOBKU
Wrzesień jest miesiącem adaptacyjnym. Niektóre dzieci, podobnie jak dorośli, radzą sobie z nową sytuacją łatwiej i szybciej, inne potrzebują na to więcej czasu.
Pierwsze tygodnie w żłobku są dla malucha bardzo trudnym doświadczeniem. Samo rozstanie z domem jest dla niego dużym stresem. Okres adaptacji wiąże się z przystosowaniem do zupełnie nowych warunków i trybu życia, którego dziecko wcześniej nie znało. W związku z tym mogą nastąpić zmiany psychospołeczne i fizjologiczne, tj.:
- zaburzenia snu (długi sen po powrocie do domu bądź nagłe zrywanie się, płacz w nocy)
- zaburzenia łaknienia (brak apetytu, wymioty)
- zaburzenia wydalania (moczenie)
- zaburzenia sfery emocjonalnej (płacz, lęki, niepokój)
- zaburzenia kontaktów społecznych (agresja, negatywizm)
- zaburzenia aktywności (nadmierna ruchliwość, brak zainteresowania otoczeniem.
Nowe, nieznane dla dziecka otoczenie może być dla niego źródłem stresu. Pozostawione na kilka godzin w obcym środowisku czuje się porzucone i nieszczęśliwe. Podczas rozstań reaguje płaczem i niepokojem. Tak reaguje większość dzieci. Tego typu reakcje mogą trwać nawet kilka tygodni. Aby ułatwić dziecku przejście trudnego okresu w sposób jak najbardziej łagodny proponujmy:
1. Wyjdźcie z domu na tyle wcześnie, by po drodze do żłobka mieć czas na rozmowę i nie poganiać malucha w zdenerwowaniu.
2. Zdecydowanie i spokojnie żegnajcie się z pociechą, jednak nie za długo, by nie przedłużać trudnego rozstania.
3. Płaczącemu brzdącowi powiedzcie, że teraz pocieszy go jego ciocia, ponieważ Wy musicie spieszyć się do pracy, by równie szybko wrócić po niego przed końcem żłobkowych zajęć.
4. Wspomnijcie, że czekają na niego inne dzieci, które chcą się z nim pobawić i nowe zabawki.
5. Pamiętajcie, że wszystkie dzieci, gdy tylko znajdą się w sali, włączają się w zajęcia, wspólne zabawy, posiłki, rysowanie, śpiewanie, spacery – dlatego nawet przez minutę nie pamiętają
o smutku.
6. Zorganizujmy opiekę nad dzieckiem tak, aby w okresie adaptacji- przez okres dwa -trzy tygodnie- dziecko było odbierane przed snem – ok godz.11:00.
7. Nie przychodźmy do żłobka w ostatniej chwili.
8. Zostawienie dziecku tego, co przypomina mu dom (zabawka, kocyk, butelka) – jest szczególnie ważne w pierwszych dniach pobytu w żłobku.
Atmosfera towarzysząca „wchodzeniu” dziecka do nowego środowiska jest warunkiem zaaklimatyzowania się w otoczeniu. Nieznane miejsce, pełne różnorodnych przedmiotów, duża grupa dzieci, nowe osoby są źródłem intensywnych stymulacji. To wszystko powoduje ogromne zmęczenie u dziecka- znacznie bardziej niż pierwszy dzień pracy po przerwie w nowej firmie. W tym trudnym okresie dziecko potrzebuje znacznie więcej zainteresowania, poświęcenia uwagi i czasu. Może być pobudzone, płaczliwe, zaborcze, zazdrosne o każdą chwilę spędzoną z rodzicami. To oznacza, że trudności związane z nową sytuacją małe dziecko odreagowuje w domu, przy kochających rodzicach, w bezpiecznych dla niego warunkach.
Wy musicie panować nad swoimi emocjami, by dodatkowo nie potęgować u dziecka niepokoju, bo i tak w mniejszym lub większym stopniu pojawi się on w związku z nową dla niego sytuacją. Od Was dziecko uczy się radzenia sobie z emocjami i nową, nieznaną sytuacją. Dziecko jest bardzo wnikliwym obserwatorem, widzi i słyszy więcej niż się dorosłym wydaje i niezależnie od tego, co mówimy i jaką minę robimy, bezbłędnie odczyta nasze emocje, nawet jeśli ogół sytuacji jest dla niego niezrozumiały.
Dziecku, tak jak dorosłym, na stres pomaga rozmowa. Ważne jest, by nic go w żłobku nie zaskoczyło – niech dowie się od Was jak najwięcej! Dziecko, jeżeli będzie rozumieć, dlaczego chodzi do żłobka, na pewno to zaakceptuje. Jeśli wytłumaczycie mu, że każdy w Waszej rodzinie ma swoje zajęcia i obowiązki, na pewno poczuje się dumny ze zmiany swojego losu. Mama i tata wychodzą do pracy i robią tam ważne rzeczy, więc i ono ma swoje sprawy. Cóż, do żłobka nie chodzą tylko dzidziusie! Poza tym, gdy rodziców nie ma, dom pozostaje pusty – czy nie przykro byłoby w nim zostać samemu? Zwłaszcza że w żłobku jest ciocia i wielu kolegów! Ważne jest też, by rozmawiać z dzieckiem o tym, co się wydarzyło w żłobku. Warto, odbierając dziecko ze żłobka, porozmawiać z opiekunem o tym, co robiło, co mu się podobało, dodać otuchy i wesprzeć. Zabawy grupowe na początku roku żłobkowego prowadzą do poznania się dzieci w grupie.
Gdy wrócicie Państwo do domu:
- niech dziecko znajdzie się w centrum Waszej uwagi
- pozwólcie, by emocje odreagowało w zabawie, którą lubi
- nie dostarczajcie dodatkowych pobudzających atrakcji
- nie rozmawiajcie o jego niepowodzeniach w żłobku
- zaplanujcie resztę dnia tak, by czuło Waszą obecność
- nie przenoście na malucha swoich emocji, ono tego nie udźwignie
Nie ma uniwersalnej, gotowej recepty, skutecznej na wszystko i dla wszystkich.
Zachęcamy jednak do skorzystania z naszych wskazówek, są one wynikiem analizy naszego warsztatu pracy i doświadczenia pedagogicznego.